دلت پهنه آزمون خدا بود

اگر چه تو از پیش

در حلقه محاصره

دندان براق گرگ ها را

حدسی روشن زده بودی

و می دانستی

آرواره ی آب

در هجوم خشک اشقیا

کلید خواهد شد

و زبان زبر مشک

هیچ لفظ مرطوبی را

ادا نخواهد کرد...

گل سرخ

از گریبانت زبانه می کشید

و تو به باغ می اندیشیدی

که در پرچینی از علف

تلف می شد

وقتی به آواز داغدارشبانان

به میدان می شدی

باغ

آفتاب داغ را

از سینه فراخ آسمان می مکید

و دندان براق گرگ ها

در نرمینه ی دلت

افول می کرد

وچنین شد که تاریخ گل

با جغرافیای ارغوانی نامت

جاودانه عجین شد...