اینبار می خواهم برایت از عشق بگویم و از لحظه های عاشقی و مهربانی،از یاسهای معطری که حسین گفتند و با حسین ماندندو در انتظار موعود سفر کردند؛از شقایقهایی برایت می گویم که از کوثر محرم توشه راه گرفته اند و دهه فجری به روشنی تمام روز های زمین با نوای انتظار پدید آوردند؛ازآن پرستوهایی برایت می گویم که ندای حسین و انتظار مهدی زمان را در ندای خوش آهنگ روح الله در یافتند.

گوش کن ، برایت از انقلاب و عاشورا و انتظار -این سه واژه همخون -میگویم:

لحظه ها سرد بودند و خاموش ؛سیاهی در تمام زمین گسترده شده بود.نگاهی پلید بر وجود این خاک سایه انداخته بود اما مردم خورشید را دیدند و آرام آرام همراه ندای یا حسین به پا خاستند.پرستوهای عاشقی شدند که انقلابی از عشق و نور را در سیاهی زمان پدید اوردند و رها شدند از دست دیوان پلید ؛اما می دانی جرقه عشق و رهایی انان در کدام زمان بود؟جرقه خورشید رهایی همه و همه از محرمی طلوع کرد که تمام یاسها در آن اشک می ریختند .آری انقلاب از محرم و اشک آغاز شد.انقلاب از عاشورا آغاز شد،اما ادامه این لحظه های عاشقی بدون عشق ممکن نبود؛عشقی آسمانی.انقلاب ما با عاشورا آغاز شد و با انتظاری عاشقانه ادامه یافت و هنوز قلب انقلاب ما می تپد زیرا ما هنوز منتظریم و حتما این انتظار روزی به سر خواهد آمد و شاید این جمعه همان جمعه موعود باشد؛ شاید...

                                 ای حجت ذات پاک یزدان مهدی

                                                                                 ای منتقم خون شهیدان مهدی

                                 ای درد تمام دردمندان فراق

                                                                                 با وصل رخ ماه تو درمان مهدی

                    بر قامت بی سر شهیدان لاله گون انقلاب صلوات