وفات کریمه ی اهل بیت حضرت معصومه (س) خواهر ولی نعمت و خوان گستر کریم سرزمینمان امام رضا(ع)را تسلیت می گویم.

************************************************************************************

به حق او ذوالنورین و ذوالشرافتین بود و نسبنامه اش فاطمی و علوی.در دامان ایمان و پاکی رشد کرد و در چشمه عفاف و عصمت پاک شد و از سر چشمه علم و حکمت اموخت و در ادب و عبادت و علم و فضیلت آیینه ای گشت که سیمای نیاکان بزرگ و اجداد طاهرینش را نمایان می نمود.

او را لقب هایی است که هر یک گویای یکی از ابعاد فضل و کمال اوست.در میان عالمان و فقیهان شیعه «کریمه اهل بیت» نامیده می شود.اهل دل و صاحبان ولایت او را «فاطمه ثانی »می گویند. در روایات اهل بیت از او با القابی همچون «محدثه»،«عابده»،«مقدسه » و «معصومه»یاد شده است.

این لقب ها یادآور عظمت های وجودی جدش حضرت زهرا(س) است که عصمت هستی بود و حبیبه خدا و محبوبه مصطفی.از میان دختران حضرت موسی بن جعفر(ع) هیچ یک در علم و عبادت و ادب به این بانوی بزرگوار نمی رسید.

حضرت رضا(ع) فرموده اند : با شفاعت او عده بسیاری از شیعیان وارد بهشت می شوند.در زیارتنامه اش هم وقتی می گوییم:«یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنة» به این مقام اشاره می کنیم.

وی راوی حدیث نیز هست،مطمئن ترین رشته ای که می توان از سخنان و نقل هایش به علوم اهل بیت رسید.وقتی از او به عنوان «عالمه محدثه راویه» یاد می کنند،اشاره به روایاتی است که از اجداد پاکش روایت کرده است.در سلسله سند برخی روایات «فاطمه بنت موسی بن جعفر» دیده می شود و این گواه همین مقام و مرتبه است.

«حدیث غدیر» و« حدیث منزلت» و «حدیث معراج» از جمله روایاتی است که از این بانوی بزرگوار نقل شده است.

پس تنها گوشه ای از عظمت او را در آیینه القاب می توان جست.

و اگر او را کریمه اهل بیت گفته اند به خاطر آن همه لطف ها،گره گشایی ها،شفا بخشی ها و شفاعت ها برای بر آمدن حاجت زائران و متوسلان ومحبان است که از کرامات او و حرم نورانی اش مشاهده شده است.

امید این که این بانوی بزرگوار با کرامت خود دست های خالی ما را گرفته و شفاعتی کند.