این متنو روز عید فطر آماده کردم اما درست در لحظه ی آخر همه چی به هم ریخت
اما به هر حال عیدتون مبارک
مهمونی خدا هم تموم شد . انشاالله که هیچ کس دست خالی از سر سفره اش پا نشده
امروز انتظار منتظر دو ساله شد و چه غریبانه . . .
دو سال (هر چند به ظاهر) از او دم زدیم و او هنوز نیامده
خیلی وقته اینجا نیومدم
نمی دونم چرا اما نمی تونستم
من از وقتی این وبلاگو راه انداختم به این نتیجه رسیدم که هر موقع دلت خواست نمی تونی بیای و اینجا بنویسی آخه اینجا هر چند ناقابل امامتعلق به امام زمانه و به اسم ایشون تبرک شده حالا من فهمیدم که هر وقت اینجا نمیام یه چیزی شده یه کاری کردم یه گناهی یه غلطی و تا توبه نکنم و حسابی پشیمون نشم نمی تونم اینجا بیام اینا شعار نیست به خدا عین واقعیته قضیه ختم قرآن هم همینطور شد حالا شاید فکر کنید من فقط به دوستان اینترنتی خبر دادم اما من به همه فامیل دوستان همکلاسی هام تو دو تا دانشگاه بچه مدرسه ای ها و . . . سپردم که تو ختم شرکت کنن از این همه آدم فقط یه نفر( باورتون می شه !!!؟؟؟ ) داوطلب شد تا به من بفهمونه که ابدا لیاقتشو ندارم تا قدمی هر چند کوچیک بردارم برای امامم و دینم آخه من . . .
بگذریم
بعضی از دوستان شرکت کردن که از همشون ممنونم و گفتن که از غریبی قرآن بنویسم که بین این همه آدم تعداد کسانی که می خواستن ختم شرکت کنن به تعداد انگشتای دست هم نرسید اما گله ای نیست و اصلا عجیب هم نیست چون قرآن هم مثل اماممون منتظره و غریب آخه امام زمانمون خیلی وقته که هست مساله اینجاست که
ما نیستیم
1174 ساله که آقا منتظر حضور 313 مرد مردستان نشستن و پیدا نشده
راستی چقدر مردا کم شدن و مرد شدن سخت
فریب ما مخور آقا دروغ می گوییم                     به جان حضرت زهرا دروغ می گوییم
چه ناله ای،چه فراغی،چه درد هجرانی              نیا نیا ! گل طاها دروغ می گوییم
دلی که مأمن دنیاست جای مولا نیست               اسیر شهوت دنیا ، دروغ می گوییم