بند بند وجودم از تو میگفت از همان کودکی با بچه های محل می دویدم سمت حسینیه و خودم را قاطی آدم بزرگا می کردم و مثل اونا سینه می زدم و مثل اونا اشک می ریختم که یعنی من هم می فهمم .دست چپ و راستم رو بلد نبودم که سینه زدن برا تو رو یادم دادند . قصه غصه هایت را مثل لالایی توی گوشم زمزمه کرده بودند و اولین بار وقتی تازه یاد گرفته بودم بگویم :« آب » نام تو را نیز یادم دادند . وقتی چشم هایم با واژه های عربی زیارت عاشورا غریبه بود دیگران هر چه می گفتند من تکرار می کردم . «زیارت عاشورا » شده بود زیارت غم های تو . هر بار روضه خوان از مصیبت کربلای تو می گفت من پا به پای دیگران بای غریبی و مظلومیتت اشک می ریختم . دلم می خواست کاری کنم ، دلم می خواست به یاریت می اومدم، دلم می خواست ... .

کلاس چندم بودم ، نمی دانم . تنها می دانم که می توانستم معانی فارسی «زیارت» را بخونم . می دانستم در آن باید چیزی باشد . می دانستم این واژه های آسمانی ، تنها از مصیبت تو و از لعنت بر دشمنانت نمی گویند . سر انجام آن را یافتم . آن فردای روشن را ،آن منتقم را که فرزندی از فرزندان توست و به خون خواهی ات به پا خواهد خواست . حالا می توانستم کاری کنم، حالا فرصتی بود و می توانستم دست به دعا بردارم و بخواهم از خدایت که « وان یرزقنی طلب ثاری کم مع امام هدیً ظاهر ناطق بالحقّ منکم ... . »

زیباترین ؛،چقدر غریبی میان ما!آخر چرا؟انگار خفته ایم!انگار مرده ایم!انگار رفته ای به بیابان بی کسی!گویی نشان نمانده از آن خیمه گاه نور!شاید گسسته ای! ...نه!نه!ما تو را ز شهر تبعید کرده ایم،ما دلبریده مردم از عشق نا امید،ما مردم پلید!!آه ای فرید،دل بسته ای به شفق چرا مهربان رفیق؟!

خدایا!شیعه ی آخر الزمان را همین بس که محبوب و مرادش یاد او کند :«لاناسین لذکرکم»، و او هیچ از مراد خویش یاد نکند. ما را از این شرمساری برهان!

خداوندا!ما مدعیان دروغزن انتظاریم. حرف از چشم انتظاری محبوب می زنیم، اما به اندازه ساده ترین دوستانمان هم گوش به زنگ آمدنش نیستیم . الفبای انتظار را به ما بیاموز و لذت انتظار را به ما بچشان !

...خدایا! به چه کار می آید این چشم اگر به روی آن عزیز غایب از نظر گشوده نشود؟ و به چه کار می آید این دل اگر فدایی ظهور نگردد؟

(سید مهدی شجاعی)

از ما جز چشمی برای انتظار و دلی برای امید نمانده است . این چشم و دل را نیز خاک راه تو کرده ایم. باشد که غباری از ان بر گوشه ای از قبای تو بنشیند . اینک جرعه ای از جام نیایش خود را در جان ما فرو ریز! تا ما نیز پیوستگی لطف مدام را بنوشیم .

فردا باز جمعه است . مولایم بیا و بهار کن زمستان جسم و روحمان را . نکند فردا باز بخوانیم :

به یاد آن عصر گاه که امام حسین (ع) مراسم حج رو نیمه تمام گذاشت و پیش از راهی شدن به سوی کربلا ، در صحرای مکه نیایشی کرد که در تاریخ ثبت شد.خیلی ها روز عرفه ، با بغضی در گلو زیر آسمان خدا می نشینند و همان جملات را تکرار می کنند ،دعای عرفه می خوانند و اشک می ریزند و پرواز می کنند.......

«حمد و سپاس خدایی را سزاست که تیر حتمی قضایش را هیچ سپری نمی شکند و لطف و محبت و هدایتش را هیچ مانعی باز نمی دارد و هیچ آفریده ای به پای شباهت مخلوقات او نمی رسد.....

جهل و نادانی من و عصیان و گستاخی من تو را باز نداشت از اینکه راهنمایی ام کنی به سوی صراط قربتت و موفقم گردانی به آنچه رضا و خشنودی توست.

پس

هر گاه که تو را خواندم پاسخم گفتی؛

هر چه از تو خواستم عنایتم فرمودی؛

هر گاه اطاعتت کردم قدر دانی کردی؛

و هر زمان که شکرت را به جا آوردم بر نعمتهایم افزودی؛

و اینها همه چیست جز نعمت تمام و کمال و احسان بی پایان تو؟

من کدام یک از نعمت های تو را می توانم بشمارم یا حتی به یاد آورم و به خاطر بسپارم؟»

عصر روز عرفه روح خیلی ها با همین کلمات به اهتزاز در می آد...می خونند و کیف دنیا رو می کنند...

ولادت امام رأفت و رحمت آقا علی بن موسی الرضا (ع) را به تمام دوستداران و مشتاقان عشق پاکش تبریک می گویم.

ما را به گوشه حرم خود مقیم کن      مهمان مهربانی است کریم کن

دربانی حریم تو در آرزوی ماست        ما را عصا به دست بخواه و کلیم کن 

رسول خدا (ص):

به زودی پاره ای از تنم در خراسان مدفون خواهد شد.

هیچ غمناکی او را زیارت نکند،مگر خداوند غمش را برطرف سازد

و هیچ گنهکاری او را زیارت ننماید ،جز آن که خداوند گناهانش را بیامرزد.

یا علی بن موسی الرضا(ع)

بالای کاشی حرم تو نوشته است

هر جا دلی شکسته همان بارگاه توست

با اینکه سال هاست سوی طوس رفته ای

اما هنوز چشم مدینه به راه توست

یعنی که کاش فصل غریبی گذشته بود

آخر مسافرم ز سفر باز گشته بود

بنال ای دل که شور غم به پا شد        مدینه سر به سر ماتم سرا شد

به دشت سینه بذر غم بکارید              که سوگ حضرت صادق به پا شد

پیامبر اکرم(ص):هر کس که دوست می دارد خداوند تعالی را در حالی ملاقات نماید که نامه اعمالش به دست راستش عطا شده باشد پس باید ولایت و سرپرستی امام جعفر صادق(ع) را بپذیرد.

کاشکی دشت شقایق می شدم

سرخ پوش داغ صادق می شدم

می نشستم در بقیع پهلوی اشک

خیس غربت چون شقایق می شدم

کاش می گفتم به عشق او بلی

ناگهان مجنون و عاشق می شدم

غرق می گشتم به بحر حکمتش

تا که غواص حقایق می شدم

می نوشتم نور او را بر دلم

کاتب قرآن ناطق می شدم

فصل رستاخیز داغ صادق است

داغ او را کاش لایق می شدم

گفتم شبی به مهدی بردی دلم ز دستم

من منتظر به راهت شب تا سحر نشستم

                                گفتا چه کار بهتر از انتظار جانان

                                من راه وصل خود را بر روی تو نبستم

گفتم دلم ندارد بی تو قرار و آرام

من عقده ی دلم را امشب دگر شکستم

                                 گفتا حجاب وصلت باشد هوای نفست

                                 گر نفس را شکستی دستت رسد به دستم

گفتم ببخش جرمم ای رحمت الهی

شرمنده ی تو بودم شرمنده ی تو هستم

                                  گفتا هزار نوبت از جرم تو گذشتم

                                  اعمال تو بدیدم چشمان خود ببستم

                                  اما نباش نومید از خانه ی امیدم

                                  من کی دل محب شرمنده را شکستم

                           من کی دل محب شرمنده را شکستم

یک سال را پشت سر گذاشتیم با یادت.

لحظه ها و ثانیه ها تندتر از آنچه تصور می کردیم گذشتند.

جمعه ها لبریز از ندبه شدند و

هر سه شنبه جمکرانت میهمان های بسیار داشت

ما خواندیم فی هذا الساعه و فی کل ساعه

ولی تو هر لحظه . هر ساعت به یاد ما بودی و برایمان دعا کردی

ببخش ما را که کم دعا کردیم و بسیار اشتباه

هر هفته به امید رسیدنت دعا کردیم

و تو خوب می دانستی که ندبه های ما ندبه نیستند

و دلتنگی ما واقعی نیست.

تو می دانستی اسیر آرزوهای دنیا شده ایم

و لی باز برایمان دعا کردی.

یک سال با نیامدنت سپری شد

می دانم که همیشه بوده ای همیشه هستی اما

باز من منتظر آمدنت خواهم ماند

وبلاگ انتظار منتظر یک ساله شد.