انا فتحنا لک فتحا مبینا

فتح خرمشهر فتح خاک نیست ،فتح ارزش های اسلامی است.خرمشهر را خدا آزاد کرد.

                                                                                          امام خمینی (ره)

سالروز عملیات غرور آفرین بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر برملت ایران تبریک و تهنیت باد .

رویکرد ادیان به آخر الزمان:

1-قرآن کریم:

آیه ی اول- «ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین»

«وما اراده کرده ایم بر آنان که در روی زمین به ضعف کشیده شده اند منت نهاده،آنان را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم»

آیه ی دوم- «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر/ان الارض یرثها عبادی الصالحون»

«گذشته از ذکر(تورات) در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ام به ارث خواهند برد»

2-انجیل:

«کمر های خود را بسته ، چراغ های خود را افروخته بدارید. و شما مانند کسانی باشید که انتظار آقای خود را می کشند که چه وقت از عروسی مراجعت کند؛ تا هر وقت آید و در را بکوبد ،بی درنگ برای او باز کنند. خوشا به حال آن غلامان که آقای ایشان چون آید، ایشان را بیدار یابد؛ پس شما نیز مستعد باشید زیرا در ساعتی که گمان نمی بردی ، پسر انسان می آید»

3-تورات:

و نهالی از تنه یسی بیرون آمده،شاخه ای از ریشه هایش خواهد شکفت و روح خدا براو قرار خواهد گرفت.مسکینان را به عدالت ، داوری خواهد کرد و به جهت مظلومان زمین به راستی حکم خواهد کرد...گرگ با بره سکونت خواهد کرد و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید وگوساله و شیر پرواری با هم ...

در تمامی کوه مقدس من ، ضرر و فسادی نخواهد کرد زیرا که جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد»

4-زبور:

«زیرا که شریران منقطع خواهند شد و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد.همانجا بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود و در مکافاتش تامل خواهی کرد و نخواهد بود.و اما حلیمان وارث زمین خواهند شد ...و میراث آنها خواهد بود تا ابد الآباد»

5-در منابع زرتشتیان:

سوشیانس (نجات دهنده بزرگ) دین را به جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده ، مردم جهان را همفکر و همگفتار و هم کردار گرداند»

6-در منابع هندوها:

این مظهر ویشنو(مظهر دهم) در انقضای کلی یا عصر آهن سوار بر اسب سفیدی در حالی که شمشیر برهنه درخشانی به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر می شود و شریران را تماما هلاک می سازد و خلقت را از نو تجدید و پاکی را رجعت خواهد داد...این مظهر دهم در انقضای عالم ، ظهور خواهد کرد»

ولادت با سعادت حضرت زینب(س) بر امام عصر(عج) و تمام محبان اهل بیت تبریک و تهنیت باد.

درختی کاشت پیغمبر 

علی پیوند زد آن را

حسینش گشت میرآب و

شد آخر باغبان زینب

شریعت بود کشتی و

محمد بود کشتیبان

علی لنگر،حسن مشعل

حسین مه،بادبان زینب

امشب آسمان خانه علی (ع)نور باران میشود.امشب ماه به زمین می آید و در خانه علی مقیم می شود.

امشب دختری به دنیا می آید که نه پیش از این و نه پس از این دنیا نمونه اش را نخواهد دید ؛اسوه ی صبر.

امشب زینب به دنیا آمد.زینب زینت پدر(علی) و زیب آل محمد.زینب یاور برادر.

از مادر ام ابیها دختر ام اخیها زاده می شود. و به حق چه زیبا مادری کرد برادر را و خواهری کرد برادر را .

احسنت که چه صبور بنده ای بود انهمه مصیبت را و چه مهربان پرستاری بود آنهمه پرستوی مجروح را ،چه نیکو مرهمی بود انهمه زخم را و چه راستین وصی ای بود واقعه ی عاشورا را.

چه زیباست نام نهادن روز پرستار بر این روز.

چه باعث فخر است حتی به بهانه ی پرستار بودن لقب زینبی داشتن که تو را بس است تا همیشه ی بودن.

پس بر خود ببال ای پرستار ،ای وارث نام زینب.

تهنیت باد بر تو این همه افتخار.

روز پرستار بر تمام تلاشگران عرصه سلامتی تبریک و تهنیت باد.

وفات کریمه ی اهل بیت حضرت معصومه (س) خواهر ولی نعمت و خوان گستر کریم سرزمینمان امام رضا(ع)را تسلیت می گویم.

************************************************************************************

به حق او ذوالنورین و ذوالشرافتین بود و نسبنامه اش فاطمی و علوی.در دامان ایمان و پاکی رشد کرد و در چشمه عفاف و عصمت پاک شد و از سر چشمه علم و حکمت اموخت و در ادب و عبادت و علم و فضیلت آیینه ای گشت که سیمای نیاکان بزرگ و اجداد طاهرینش را نمایان می نمود.

او را لقب هایی است که هر یک گویای یکی از ابعاد فضل و کمال اوست.در میان عالمان و فقیهان شیعه «کریمه اهل بیت» نامیده می شود.اهل دل و صاحبان ولایت او را «فاطمه ثانی »می گویند. در روایات اهل بیت از او با القابی همچون «محدثه»،«عابده»،«مقدسه » و «معصومه»یاد شده است.

این لقب ها یادآور عظمت های وجودی جدش حضرت زهرا(س) است که عصمت هستی بود و حبیبه خدا و محبوبه مصطفی.از میان دختران حضرت موسی بن جعفر(ع) هیچ یک در علم و عبادت و ادب به این بانوی بزرگوار نمی رسید.

حضرت رضا(ع) فرموده اند : با شفاعت او عده بسیاری از شیعیان وارد بهشت می شوند.در زیارتنامه اش هم وقتی می گوییم:«یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنة» به این مقام اشاره می کنیم.

وی راوی حدیث نیز هست،مطمئن ترین رشته ای که می توان از سخنان و نقل هایش به علوم اهل بیت رسید.وقتی از او به عنوان «عالمه محدثه راویه» یاد می کنند،اشاره به روایاتی است که از اجداد پاکش روایت کرده است.در سلسله سند برخی روایات «فاطمه بنت موسی بن جعفر» دیده می شود و این گواه همین مقام و مرتبه است.

«حدیث غدیر» و« حدیث منزلت» و «حدیث معراج» از جمله روایاتی است که از این بانوی بزرگوار نقل شده است.

پس تنها گوشه ای از عظمت او را در آیینه القاب می توان جست.

و اگر او را کریمه اهل بیت گفته اند به خاطر آن همه لطف ها،گره گشایی ها،شفا بخشی ها و شفاعت ها برای بر آمدن حاجت زائران و متوسلان ومحبان است که از کرامات او و حرم نورانی اش مشاهده شده است.

امید این که این بانوی بزرگوار با کرامت خود دست های خالی ما را گرفته و شفاعتی کند.

جانان جان

دشت پیش پای من کویر تیرگی است؛آسمان حجاب ظلمت است؛چشمه سار و رودبار شوکران زمزمه می کنندغباد سم می پراکند؛کوچه باغ ها برگفرش خزان شده اند؛جایی باده ای نمی جوشد؛کسی در بر باغچه سجاده ای نمی پوشد؛رنگ سبز دعا از خاطره ها رفته است ؛و عطر استجابت مشام کسی را نمی نوازد.در این میانه تلخ آوا جز صدایی که تو را می خواند هیچ صدایی شیرین نیست.در این کرانه غم پالا ،جز سینه ای که با یاد تو می سوزد ، هیچ سرایی روشن نیست.رنگ و ریای خاک بال هستی را چنان بسته است که میل پر کشیدن از سرها بیرون رفته است.از ارزوی افلاک،از اشتیاق هوای پاک،و شور رهیدن از این هزار توی هراسناک در دل ها هیچ سودایی نیست.انسان که آمده بود تا جانشین خدا شود در زمین،اینک چنان پای بست بتان گشته است که در قاموس حیاتش از واژه خدا نشانی نمانده است.این همه سر گشتگی و خدا فراموشی از آن روست که رخسار حق نمای تو از نظرهای ما پنهان است و این درد درمان نمی پذیرد مگر به وصال جمال اجلالی ات.آدمیان روزاروز جامه تازه می کنند.دمادم سرزمینی نو می گشایند.ماه و آسمان را به تسخیر خویش گرفته اند.رفعت بناهاشان به بلاندای کوهساران طعنه می زند.کف اقیانوس ها و ژرفای معادن را چنان می شناسند که کوچه پس کوچه های شهرشان را،و هر روز طرحی نو در می اندازند برای آسایش و آرامش. و با این همه دم به دم رنجورتر و بیمار تر می شوند.اینک امراضی به جان بشر ریخته اند که در هیچ روزگاری پیشینه نداشته است.اینک درد هایی روح ها را احاطه کرده است که با هیچ کشف و ابداعی درمان نمی پذیرد.اینک دل ها بیمار و قلب ها نشسته به زنگارند.و انگاه که لشکر زنگ دل را بگیرد از این همه نازکی و ناز چه طرفی می توان بست؟از این سراست که جهان هر چه پیشتر می رود درماندگی ودرد را بیشتر می چشد و لحظه لحظه تو را تشنه تر می شود.اکنون ذره ذره هستی نیاز تو را فریاد می زند و رهایی از آشفتگی و خستگی را در خاکساری قدوم مبارکت انتظار می کشد.همه می دانند که این شب تیره آبستن روشن ترین سحرگاهان است.همه می دانند که کرانه تا کرانه گیتی،به امید روزگار پاک ظهورت این دامن سیاه را بر دامنه دارد.هنگامه ای که عالم و آدم به آرزوی تو نفس می کشد چه بی نصیبم من اگر به ترنم یاد تو زنده نباشم.چه بی سعادتم اگر واژه ها را به امارت نام تو به غلامی نیاورم.چه بی رونق است بساط هنری که از مائده رحمانی عشق تو در آن نشانی نباشد.اینک قلم به یاد تو می تپد،کلمه به نام تو نفس می کشد،کلام از حظور تو جان می گیرد،و اندیشه چشم به راه توست...

ولادت با سعادت منجی عالم بشریت ،خاتم الانبیا،محمد مصطفی«ص» و سبط گرامیشان حضرت امام جعفر صادق «ع» رو تبریک و تهنیت می گویم.

**************************************************************

چقدر دیدگان عطش دیدار او را داشتند!...نشانه ها همه بود.حالت انتظار هر جا بود.جهان و زمین وزمان گویی احساس بی قراری داشتند.زندگی انگار کسل و دل مرده بود.درماندگان و نیکان گویا خسته و دل مرده بودند.هستی همچون مزرعه ای غبار گرفته و تشنه و گرما زده ،شیارهای عطش خویش را به سوی اسمان گشوده بود،در تمنای نمی  باران رحمت بود،تا جان و طراوتی دوباره بیابد.

روزهای شهر تفاوت چندانی با شبهای ان نداشت:کوخها بود و کاخ ها.از آن همه ثروت و نعمت مکه تنها گروهی کوچک برخوردار بودند.باقی پنجه در پنجه ی فقر فروزگار را سپری می کردند؛به گونه ای که گاه از بیم  نداری و گرسنگی و ننگ ،دختران خود را زنده به گور می کردند.

از همین رو بود که چشمان خسته و غبار گرفته ،به راه،و گوشها مانده در بیم و امید،به اسمان و زمین بود،تا آن فریاد رس رهایی بخش چه هنگام و از کجا بیاید،و ان ندای اسمانی چه وقت بر خیزد!...

آن شب که محمد(ص) به دنیا آمد،آسمان مکه غرق در نور شد و باران ستاره باریدن گرفت.مکه در خواب بود و تنها کسانی که شبگرد بیابان بودند،بارش نور را بر مکه دیدند.

همان شب در ایران چهارده برج از ایوان کسری فرو ریخت و اتش آتشکده اذرگشسب که هزار سال روشن بود،سرد و خاموش شد.

آری او آمد تا انسانیت را معنا کند.

                   یا محول الحول و الاحوال

                             حول حالنا الی احسن الحال

                                       حول حالنا الی احسن الحال

برای او که بهاری است و آمدنش گل می کارد به دل ها؛او که آمدنش بهترین احوال است.

     بهار اومد

          بهار اومد

               ولی اینم

                     بدون تو

                          غم انگیزه

با من بگو کنا آمدن کدام آرزو چادر زده ای؟

با من بگو در کدامین خاک عطر حضورت را جا گذاشته ای؟

با من بگو سجاده ات را در کدام دشت احساس گسترانیده ای؟

با من بگو کدام آسمان است که باران گلاب بر سرت می بارد؟

با من بگو در کدام وادی زمین لطافت بالهای فرشتگان گستره ی قدم هایت را خیر مقدم می گویند؟

با من بگو پشت کدامین شب ظلمانی تاریخ خیمه زده ای؟

با من بگو کدام صبح دل انگیزی اش را به یمن قدومت خواهد داشت؟

با من بگو کدام بهار با آمدنت گل های مهربانی می کارد؟

با من بگو که می آیی و باران می آید،بگو که می آیی و با خود بهار می آوری.

بگو      بگو     بگو که دیگر خواهی آمد.