یک شب مانده به بهار تقویم ها تمام می شوند.چندروز،چند تقویم را با نگاه تکراری ات تمام کرده ای؟تو نگهبان چند خاطره خاموشی؟کدام امید را در لحظه های رفته جا گذاشته ای؟چند بار در پیله بودی و چند بار دیوانگی کردی؟افسوس بس است؛روزهای پر معما در راهند.مگذار افسون بزرگ زندگی با قد کشیدنت کوچک شود.هیچ به بال یک پروانه خوب نگاه کرده ای؟نگو که زندگی بی تفاوتی در برابر تکرار هاست.هر وقت دلتنگ شدی مثل آسمان بی بهانه آنقدر ببار،آنقدر ببار که دوباره آبی و آفتابی شوی.زندگی تکرار آبی و آفتابی شدن هم هست.رنج ها نمی مانند این تویی که از هیچ و نیامده تصویر های غم انگیز می سازی.تو از رفتن بارها گذشته ایو همیشه جاده ها و ماشین ها تو را با خود برده اند.گاهی به علف های کنار جاده نگاه کن.روی آنها پا برهنه پا بگذار و نرمی و خنکی شان را در حالی که به آسمان آبی خیره می شوی خوب احساس کن.خنده ها را در خیابان دیروز جا مگذار و از پشت پنجره ی باران خورده به ماه نگاه کن.شبی در تقویم هست که تو نمی دانی کدام شب است و آن شب آخرین شبی است که ماه تو را می بیند پس وقت زیادی نداریم.مگذار بر معبد چشم هایت گرد خستگی بنشیند. تا می توانی در باران به گلها و چشم ها نگاه کن.وقتی باران شاعرانه ترین آهنگ دریایی اش را می نوازد لحظه های انتظار را به امید دیدار ترانه کن.

                 باش؛در لحظه ها باش و تا می توانی زندگی کن.

شهادت هشتمین آفتاب مهربانی،ولی نعمت کریم ایران زمین،آقا علی بن موسی الرضا(ع)تسلیت باد.

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا(ع)السلام علیک یا امام الرئوف

سلامت می کنم از فاصله ی دور،از مسافتی بعید

سلامت می کنم آفتاب هشتم و از شما می پرسم :چه شد که دیگر مرا به خود نخواندید.چه شد که رخصت دیدار دوباره تان را به من اعطا نمی کنید.

ضامن عشق،دلم بس دلتنگ صحن با صفای حرم نورانیتان شده.

آهوی بی پناه را ضامن شدی ای عشق و من اینک چون او دست به دامانتان می شوم و بال می گشایم تا درآغوش کشم عطر حضور سبزتان را

                      در لحظه لحظه ی زندگیم

                                   و در نفس به نفس زنده بودنم

امشب هفت فرشته نورانی بالهایشان را گشوده اند تا هشتمین فرشته را در بر گیرند.

امشب در دل خاک این سرزمین آفتابی غروب می کند که مهربانیش تا همیشه در دل تمام مردم آن بی غروب است.

           امشب دلم با غصه دمساز است ای عشق

                       امشب به سر سودای پرواز است ای عشق

                                 امشب حضور سبزتان را می خواهم

                                           امشب دلم عجیب هوای دیدارتان را کرده است

 خوان گستر بخشنده

از سفره ی اکرام بی کرانتان مرا بی نصیب مگذارید.

شهادت نبی مکرم اسلام، پیامبر اعظم (ص) و سبط اکبرش، کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی (ع) بر تمام شیعیان جهان تسلیت باد

ای آنکه در تمام عرش نام زیبایت زیب دل هاست

هنوز بوی تو در باغ های عالم هست ،

فرشته ای که فرود آمد تو را چه گفت؟

که تا امروز تمام جان و جهان را به خویش می خوانی

و تا زمین و زمان هست زنده می مانی؟

اگر چه بعد از تو ای سبز ،باغ ها زردند

و خیل مرد نمایان شهر نامردند

ولی هنوز کیانی که با تو همسویند

غبار غصه ز چشمان شهر می شویند

اگر چه نیستی اما هنوز بانگ بلال از مناره می آید

که شهر را به تماشای نور می خواند

هنوز خاطره تابناک فریادت که تا نهایت تاریخ راه می پوید

تمام هستی ما را در این خراب آباد

به پایکوبی و جشن و سرور می خواند.

هلا ستاره ی شب های مکه و تاریخ،

که تاق کاخ مداین به خاطر تو شکست

و شعله های بلند آشیانه زرتشت

به احترام شب زادنت به خاک نشست

...

تو را غروب در این بامداد رنگین نیست

هنوز بوی تو در باغ های عالم هست!

بقیع در خلوت غریبانه اش دل به صدای مردی سپرده است که خدا بسیار دوستش دارد.

ماه رخسار به خاک مزاری نهاده که مدتهاست روشنای هیچ شمعی را حس نکرده است.

سوسوی هیچ فانوسی را نشنیده و گرمای هیچ اشکی را لمس نکرده.

مزاری که مثل صاحب غریبش غریب است.تکه ای از آسمان است که در دل خاک پنهان است.

سهمی از بهشت است که در بقیع گم شده است،

سوره ای از قرآن است که قرنها تلاوت نشدجز با لب و زبان همین مرد؛

همین مرد که چهره بر خاک گذارده

 و غریبانه ترین عاشقانه ها را در فراق آن غربت بی نهایت سر داده است.

سلام غریب تر از غریب،سلام آشنای غریب،مهربان غریب،بزرگ زاده غریب،

سلام مزار بی چراغ،تربت بی زایر،بهشت گمشده،

سلام آتشفشان صبر،چشمان معصوم،بازوان مظلوم،زبان ستمدیده،

سلام سینه شعله ور،جگر سوخته،پیکر تیر باران شده،

سلام امام غریب من ؛ ای کریم اهل بیت

تو بزرگتر از آن بودی که در ذهن بشر بگنجی.

   فرا رسیدن اربعین سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) رو تسلیت می گم.

                                      یا زینب(س)

        چی کشیدی وقتی دیگه حتی رقیه هم نبود تا با دیدنش دلت آروم بگیره.

              السلام علی الحسین(ع) و علی علی بن الحسین(ع)

                      و علی اولاد الحسین(ع) و علی اصحاب الحسین(ع)

کهنه ای است زخم قبیله زمین.به کدامین قبیله می مانم؟

در کربلا مانده است برگ هویتم.وقتی که باد بر یال خونی خاک وزید و رفت؛

بر لب های مضطرب خاتون،به گل نشست پیام برادر و خیره ماند خاک برآواز کاخ ها.

از کدامین قبیله می آیم ؟ غریبانه شامی است قوم شقاوت.

بر گیسوان سوگوارم لاله آویختند تا همیشه تاریخ.

خدای من!

خواندمت پاسخم گفتی‍؛

از تو خواستم عطایم کردی؛

به سوی تو آمدم ،آغوش رحمت گشودی؛

به تو تکیه کردم نجاتم دادی؛

به تو پناه آوردم کفایتم کردی؛

خدایا!

از خیمه گاه رحمتت بیرونمان نکن؛

از آستان مهرت نومیدمان مساز؛

آرزوها و انتظار هایمان را به حرمان مکشان.

از درگاه خویشت ما را مران.

...ای خدای مهربان!

برمن روزی حلالت را وسعت بخش

و جسم و دینم را سلامت بدار.

                                           آمین یا ارحم الراحمین

امیر المؤمنین علی(ع):

-تلخی و سختی دنیا ،موجب شیرینی و آسودگی آخرت است و شیرینی و خوشی دنیا،باعث تلخی و ناراحتی آخرت است.

-وفاداری با پیمان شکنان و خیانتکاران ،در نزد خدا،خیانت به حساب می آید و پیمان شکنی با پیمان شکنان و خیانت کاران ،در نزد خدا،وفاداری به شمار می رود.

-تندرستی ،در نتیجه کم حسد بردن است که حسود خود به رنج است.

حق خدا:

اما حق خدای بزرگ این است که او را بپرستی و چیزی را با او شریک نسازی ،پس اگر با اخلاص تن به بندگی او دهی ،خداوند نیز تضمین کرده است که کار دنیا و آخرت تو را کفایت کند.

حق نفس:

حق نفس تو بر تو این است که خویشتن را در اطاعت خدا به کار بندی.

 میلاد با سعادت هفتمین خورشید ولایت بر تمام ولایت مداران تبریک و تهنیت باد.